παρακεντρικός

-ή, -ό

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο παράκεντρο

2. φρ. «παρακεντρική αναστροφή»

βιολ. τύπος χρωματοσωματικής αναστροφής που συντελείται στον έναν από τους δύο βραχίονες ενός χρωματοσώματος και η οποία δεν περιλαμβάνει το κεντρομέρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παράκεντρος. Η λ. μαρτυρείται από το 1879 στον Γ. Καραμήτσα].